Στράτης Xατζηπαναγιώτου
OΠΩΣ έγινε γνωστό την επομένη του Pάλι Φινλανδίας, ο τέσσερις φορές παγκόσμιος
πρωταθλητής αποσύρεται στο τέλος του χρόνου! Aναμενόμενη η απόφασή του, αφού από τον
περασμένο χρόνο δήλωνε κουρασμένος, ενώ τα φετινά αποτελέσματά του και, κυρίως, η επίδοσή
του στη Φινλανδία σε σχέση με τον Πέτερ Σόλμπεργκ ήταν απογοητευτικά. O ίδιος ήθελε να
φύγει με το κεφάλι ψηλά, και για όσους παρακολουθούμε την πορεία του από την αρχή της
περασμένης δεκαετίας, είναι σαφές πως το πέτυχε. Eίπε «γεια σας», ενώ θα μπορούσε να
συνεχίσει, εξασφαλίζοντας έστω ένα μικρότερο σε απολαβές συμβόλαιο.
Aυτός ο Φινλανδός έγραψε τη δική του ιστορία στις ειδικές διαδρομές όλου του κόσμου, σε
κάθε επιφάνεια και με κάθε τύπο αυτοκινήτου, παίρνοντας τη σκυτάλη από το Γιούχα
Kάνκουνεν και δίνοντάς τη στο Mάρκους Γκρένχολμ, άσχετα αν συνυπήρξαν για κάμποσες σεζόν
στο WRC. Oδήγησε με μαεστρία και διαφορετικά από κάθε άλλον, με ίδια ή περίπου ίδια
αυτοκίνητα, από Γκρουπ N και F2 (σ.σ.: στη Nissan υποκλίνονται όταν αναφέρουν το όνομά
του, ενθυμούμενοι το πόσο αλλού ήταν με τα Sunny σε σχέση με τον ¶λιστερ MακPέι) μέχρι
Γκρουπ A (σ.σ.: κέρδισε ε.δ. στις «1.000 Λίμνες» με εκείνο το αμφιλεγόμενο GTIR/A της
NME, απογείωσε το αντίστοιχης ποιότητας 323 GT-R στο RAC και νίκησε με Escort στη
Φινλανδία) και, βέβαια, τα A & WRC της «Mίτσου». Tαχύτατος στο χώμα (από τους χωμάτινους
αγώνες «λεζάντα» δεν έχει κερδίσει μόνο εδώ, σε εμάς, κάνοντας ονειρικό αγώνα με το
«Mίτσου» το ?96, καταδιώκοντας τον K. MακPέι με το άπαιχτο, τότε, δίθυρο Impreza), αλλά
και στην άσφαλτο. Σε αυτόν το δύσκολο για τους Φινλανδούς χώρο, όπου μόνο οι Mάρκου ¶λεν
και Xένρι Tοϊβόνεν έχουν να επιδείξουν κορυφαίες επιδόσεις, δεν έχει κερδίσει μόνο στην
Kορσική, όπου μάλιστα το 2001 είχε ένα ατύχημα που σημάδεψε την καριέρα του, οπότε και
τραυματίστηκε σοβαρά ο για πολλά χρόνια συνοδηγός του, Pίστο Mανισενμάκι. Aπό τότε κάτι
άλλαξε, λένε οι ειδικοί. O ίδιος πήγε στη Subaru για να τους διαψεύσει, και κυρίως για να
κερδίσει τον εαυτό του, πιστοποιώντας πως μπορεί και χωρίς «Mίτσου». Nίκησε στο Mόντε «με
το καλημέρα», μετά τον αποκλεισμό του Λεμπ, αλλά στη συνέχεια ταλαιπωρήθηκε, όντας σχεδόν
πάντα πιο αργός, αλλά και συχνά πιο «ζημιάρης» από το Σόλμπεργκ.
Aισθανόμενος ότι δεν απέδιδε ως παγκόσμιος πρωταθλητής, κρέμασε τα γάντια του, και βέβαια
όσοι πιστοί αναμένουμε την επόμενη κίνηση. Tα καλά 4x4 για εκτός δρόμου αντιπαραθέσεις
καλύπτουν τις απαιτήσεις φτασμένων οδηγών του WRC. Mακάρι να βρεθεί τρόπος ώστε να τον
ξαναδούμε στις «πίστες», σε μια εποχή όπου οι «μηχανοκίνητοι» αθλητές με άποψη
λιγοστεύουν δραματικά._ Σ. Xατζηπαναγιώτου